“Door de bank genomen geloof ik vooral in het aangaan van directe gesprekken waarbij je niet lijnrecht tegenover elkaar staat. Aanvankelijk had ik dan ook mijn twijfels over de effectiviteit van protesten. Dankzij de Black Lives Matter-protesten zijn die reserves weggevallen. Hoewel ik denk dat we al veel hebben bereikt in de emancipatie van de zwarte bevolking, valt er nog veel te winnen; een protest kan een doorbraak daarin forceren, en het gesprek heractiveren. Bij de gesprekken die de vervolgstap van de protesten zullen zijn, moeten we mensen betrekken die zichzelf als ‘de verliezers’ van de multiculturele samenleving zien. Evenals mensen die voor hun gevoel ineens in een multiculturele wijk wonen die voorheen volledig wit was. Van beide kanten vragen dergelijke gesprekken veel geduld, wederzijds respect en zelfreflectie. We moeten erkennen dat racisme en stereotypering van anderen in eenieder van ons zit. Het is ook niet alleen een kwestie van wit tegen zwart. Ik zou mensen willen vragen na te gaan wat hun eigen vooroordelen, blinde vlekken en gedragingen zijn. Durf jezelf open te stellen voor een respectvol gesprek, te luisteren en verplaats je in de ander. Stap uit de bubbel van gelijkgestemden waar wij ons allen in bevinden. Daar begint voor mij inclusie.”

Kijktip: Wit is ook een kleur “Voor iedereen die opzoek is naar een eyeopener op het gebied van het effect van systemisch racisme op kinderen, raad ik tot slot de ‘Doll Test’ aan, die oorspronkelijk in 1954 werd bedacht en uitgevoerd door Mamie en Kenneth Clark in het kader van een rechtszaak over segregatie in Amerika. In 2016 werd de test herhaald door Sunny Bergman, voor haar documentaire ‘Wit is ook een kleur’.” 

Dit is een passage uit het interview met Jerzy Soetekouw dat onderdeel uitmaakt van de tentoonstelling Why the Caged Birds Sing.