STIL PROTEST
PETRA MWARO JANSEN
Ruim 25 jaar geleden ging Petra Mwaro Jansen (54 jaar) op vakantie naar Kenia, waar ze de liefde van haar leven vond. Samen startten zij een gezin in Nederland. Nu de kinderen groot zijn is er weer ruimte voor haar passie portret- en kunstfotografie. Dit jaar studeert Petra af aan de School voor Fotografie in Utrecht. Voor het examen koos zij een thema dat haar gezin persoonlijk raakt: racisme. Hieruit ontstond de krachtige fotoserie STIL PROTEST, de portretten spreken boekdelen. .
BEKIJK DE INSTAGRAM VAN PETRA MAWRO
“Wat weet jij er nu van!? Ben jíj ooit gediscrimineerd?” Deze woorden van mijn 20-jarige dochter sneden door mijn ziel. En nog steeds kan ik mij haar gezicht als de dag van gisteren herinneren toen ze dit tegen mij zei.
Voor mij was discriminatie tot dan toe een ver-van-mijn-bedshow en in mijn onnozelheid en onwetendheid had ik er nooit bij stilgestaan dat het haar wél zou overkomen. Zelfs het feit dat haar vader, mijn man, uit Kenia komt, heeft mij nooit hierbij eerder doen stilstaan.
Met mijn blanke achtergrond en ervaringen is het bijna onmogelijk te voelen wat zij voelt. Tijdens discussie over bijvoorbeeld Zwarte Piet stuitte dit ook wel eens op onbegrip als ik de Nederlandse traditie verdedigde. Maar wat steeds terugkeerde was het terechte verwijt dat ik me niet in haar kon verplaatsen omdat ik discriminatie niet zelf meemaak. Wat ik wel meemaakte en zag, was haar verdriet en de boosheid. En ook bij mij groeide het gevoel daar iets mee te moeten doen.
Samen met mijn dochter nam ik deel aan Black Lives Matter-protesten. En daar zag ik bevlogen jongeren die op een heel ingetogen maar vastberaden manier hun stem lieten horen.
Hieruit is mijn fotoserie STIL PROTEST ontstaan."
"Met deze actuele en relevante fotoserie heb ik de onderdrukking en het monddood maken van jongeren willen verbeelden en tegelijkertijd willen refereren naar de “I can’t breath’-kreet van George Flloyd toen agenten hem zo hardhandig neer drukten, dat hij later overleed. Voor de shoot ben ik op zoek gegaan naar Almeerse jongeren die zich persoonlijk geraakt voelen door de huidige situatie. Hun emotionele betrokkenheid is duidelijk voelbaar en zichtbaar in hun houding en oogopslag. Tijdens het fotograferen vroeg ik hen de emotie te tonen die zij voelen bij discriminerende opmerkingen. We bespraken wat discriminatie met hen doet in het dagelijks leven en hoe ze er mee opgaan. Voor veel van hen riep die herinnering boosheid op, maar ook verdriet en vastberadenheid."
"De indringende blik waarmee deze jongvolwassenen in de camera kijken is intens en ik hoop dat de kijker de geportretteerde recht in de ogen durft te kijken. Discriminatie gaat niet over één kleur, maar treft velen. Daarom heb ik er ook bewust voor gekozen de fotoserie in kleur te fotograferen, om te onderstrepen dat het ons allemaal kan treffen. Hoewel deze fotoserie in eerste instantie niet is bedoeld om een maatschappelijk vraagstuk aan de kaak te stellen of een discussie aan te zwengelen, zou dat wel een heel mooie bijkomstigheid zijn. Ik hoop dat de fotoserie je tot nadenken stemt."
